Πήγα στα δάση για να ρουφήξω το μεδούλι της ζωής,
για να μην πω όταν πεθάνω ότι δεν έζησα.

Γουώλτ Γουίτμαν

Ο σύγχρονος άνθρωπος ζώντας μέσα στις μεγαλουπόλεις, διαμορφώνεται από τους όμοιούς του όπως οι πέτρες σε ένα πολυτάραχο ποτάμι καθώς χτυπιούνται και τρίβονται η μία με την άλλη.







Η Φύση έχει τους δικούς της ρυθμούς, τις δικές της συχνότητες. Μέσα απ’ αυτές  εκφράζεται η απρόσωπη και ταυτόχρονα πλήρης Ενέργεια που διαπερνά το σύμπαν.

Το να νοιώσουμε τη φύση σημαίνει να συντονιστούμε μαζί της να επανέλθουμε και να βιώσουμε τη μήτρα από την οποία έχουμε προέλθει.

Να συντονιστούμε με την ανάπτυξη του φυτού, το πέταγμα της μέλισσας, τη δροσιά του ρυακιού που κυλάει, τον άνεμο που κινείται στα φύλλα των δένδρων…

Αυτό ο συντονισμός είναι μια ανάγκη που βρίσκεται στο βάθος κάθε ανθρώπινου ψυχισμού και σε πολλές περιπτώσεις έχει καλυφθεί τόσο πολύ από τις «υποχρεώσεις» της καθημερινότητας που δεν αναγνωρίζεται.

 

Υπάρχει πάντα μια αίσθηση ότι κάτι μας λείπει, όσο κι αν σύμφωνα με τις τρέχουσες προτεραιότητες της κοινωνίας έχοντας αποκτήσει αυτά που μας επιβάλλει, θάπρεπε να είμαστε πλήρεις, να είμαστε ευτυχισμένοι…

 

Η ιδέα της επαφής με τη φύση, του συντονισμού μαζί της, σημαίνει κατά τη γνώμη μας, μια αγάπη που φθάνει στα όρια της εγκατάλειψης, όπως ακριβώς νοιώθει ο ερωτευμένος με το αντικείμενο του έρωτά του.
 

Αυτό που προκύπτει απ’ αυτό το συντονισμό, είναι μια βαθειά αίσθηση ηρεμίας και εμπιστοσύνης που μπορεί να αγγίξει σχεδόν κάθε κομμάτι της καθημερινότητας…
 

 

Αυτή η φιλοσοφική θέαση αποτέλεσε και την βάση για όσους ξεκινήσαμε την δημιουργία  αυτού του αγροκτήματος και αυτού του τρόπου ζωής.
 

 

Αυτό στη συνέχεια εμποτίζει και αναβαθμίζει κάθε δραστηριότητα που πραγματοποιείται σ’ αυτό το χώρο, είτε είναι μια κοινή δραστηριότητα, είτε  η έμπνευση για δημιουργία χειροτεχνημάτων, η δημιουργία προϊόντων γης, ή ακόμη η  φιλοξενία μιας εκδήλωσης (γάμου, βάπτισης, δεξίωσης κλπ).
 

Το «κτήμα Ανατολή» σας περιμένει λοιπόν να το γνωρίσετε…